Dokąd to wszystko zmierza ...

Hejka!

Dziś trochę moich własnych, życiowych przemyśleń.
Zaczęło się niewinnie, od rozmowy rodzinnej na temat szkoły. Stwierdziłam, że za nic w świecie nie chciałabym chodzić teraz do gimnazjum. Mąż na to, że tak tylko mówię, bo jestem teraz wielce dorosła. Nie! Nie o to chodzi... Teraz jest zupełnie inaczej.

Mam brata, który obecnie chodzi do drugiej klasy gimnazjum. Jest najmłodszy z nas trojga. Chcąc nie chcąc muszę przyznać, że grzeczne z niego dziecko, dobrze się uczy, ma szacunek do osób starszych. Nie to, że chcę go tu jakoś wychwalać. Wydawać by się mogło- no normalny młody człowiek, nic niezwykłego. Czy aby na pewno?

Gdy ja chodziłam do gimnazjum - 8 lat temu byłam w drugiej klasie, praktycznie wszystkich można byłoby określić mianem "grzecznych, miłych ludzi". Oczywiście nie chcę generalizować, zdarzały się ewenementy odbiegające od reszty, ale wyjątek potwierdza regułę ;) Średnia mojej klasy była dosyć wysoka, wielu osobom zależało na świadectwie z paskiem, bo to przecież taki prestiż. Teraz, średnia ocen w klasie mojego brata, wynosi poniżej trzech. Przeskok, a raczej upadek, jest ogromny! No, ale nie każdy ma zdolności i chęci do nauki, więc to nie jest najbardziej istotne.
Ale moi drodzy, SZACUNEK do nauczyciela za moich czasów miał każdy! Nawet największy "kozak" wdający się w bójki z kim popadnie, przed obliczem wychowawcy, czy rodzica miękł (oczywiście potem wśród kolegów leciała dobra wiązanka). Nie było pyskówki w oczy, czy ubliżania. A teraz? Wyobraźcie sobie, że przeciętny uczeń potrafi w oczy powiedzieć do nauczycielki "spier... stara ku...!". Zatkało? Mnie jak to usłyszałam również... Inna sytuacja- nauczyciel zwróci uczniowi uwagę, a ten mu się śmieje prosto w oczy. Zero jakiegokolwiek szacunku. I uwierzcie mi, to nie są pojedyncze elementy, które tak się zachowują. W moich czasach takie zachowanie było nie do pomyślenia! Zaraz wzywani byli rodzice, afera na całego. A teraz nad takim zachowaniem przechodzi się do porządku. W szkole mojego brata wezwano raz mamę takiego cwaniaczka, który nagminnie udowadniał, że według niego nauczyciel jest nikim. I wiecie co, według tej matki, jej synuś nie robi nic złego. Brak słów, nie dość, że dziecko zburaczałe i bez kultury, to i matka. Ciekawa jestem, co będzie gdy ten kochany dzieciaczek dorośnie ... ja mu nie wróżę za ciekawej przyszłości.
Kolejna sprawa to alkohol i papierosy. Okeeej, wszystko jest dla ludzi. Ale żeby gówniarze na przerwach pili bimber, czy co tam uda im się zwędzić w domu albo kupią im starsi "koledzy"? To się przecież w głowie nie mieści. I jako ciekawostkę dodam, że nie tylko chłopcy. Podobnie z papierosami- chodzą pod sklep i na przerwach palą. Gdy ja chodziłam do LO to sensacją było gdy ktoś sobie na szkolnej zabawie popijał. A teraz? 14-latek chodzi sobie po szkole wstawiony. Nie będę mówić o e-papierosach, bo to jest na porządku dziennym.

Przykładów byłoby więcej, rzucanie śniegiem w niepełnosprawną dziewczynkę i ojca pomagającego jej wsiąść do samochodu, wołanie do kierowcy autobusu "jedź ch..u!". I inne.

Przyznam, że obecnie, jednostki są takie, jak w moich czasach była większość. Coś się poprzewracało- więcej jest prostaków i głupców, a co raz mniej ludzi normalnych.
Wiecie co? Jak na to wszystko patrzę, to zwyczajnie BOJĘ się pomyśleć co będzie za parę lat, gdy ja będę miała dzieci i dzieci te pół dnia spędzając w szkole będą przebywały w takim (lub gorszym) towarzystwie. Nie twierdzę, że ja byłam idealna. Nie o to mi chodzi. Mówię ogółem. Skoro przez osiem lat, aż tak gimnazjaliści upadli (to jedyne słowo, jakie przychodzi mi do głowy), to co będzie za kolejne osiem lat? Nie twierdzę też, że wszyscy są zepsuci do szpiku, są też osoby jak najbardziej okej. Nie chcę wrzucać wszystkich do jednego worka. Robię po prostu takie porównanie kiedyś, a dziś. Może w Waszych gimnazjach jest inaczej, a to jest wyjątkiem?

Nie wiem gdzie szukać winnych za to wszystko. U rodziców, którzy mają gdzieś wychowanie swoich dzieci? U nauczycieli, który pozwalają na to wszystko? Wśród rówieśników, którzy dają przykład?

"Świat idzie z postępem".
Jeżeli tak ma wyglądać ten postęp, w zatracaniu szacunku do innych i siebie, to ja podziękuję.

Nie wiem, może moje poglądy wydadzą Wam się przestarzałe i staroświeckie. Może nie mam racji. Może wyolbrzymiam. Może się czepiam Bóg wie czego. A może mam rację?
Ciekawa jestem Waszego zdania na ten temat.

Post ten nie miał na celu obrażenia kogokolwiek, nie jest skierowany do żadnej konkretnej osoby.
Są to jedynie moje własne przemyślenia na podstawie obserwacji.